«اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است»

کتاب «اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است» با مصاحبه و تدوین سیده صغری جوادی مروری بر خاطرات آزادگان استان اردبیل به رشته تحریر در آمده این کتاب در ۲۷۲ صفحه توسط انتشارات «خط هشت» منتشر شده است

کتاب «اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است» ضمن مرور خاطرات آزادگان استان اردبیل به خصوصیات اخلاقی و ولایتمداری و روابط با خانواده، آشنایان و دوستان پرداخته و آزادگان را به عنوان الگوی اخلاقی معرفی می‌کند.

بخشی از کتاب:

سه ماهی بود که از جبهه دور افتاده بودم، دلتنگی عجیبی داشتم. دلم هوای جبهه کرده بود. خیلی دلم می خواست دوباره اردبیل را با تمام خاطرات خوب و شیرین‌اش ترک کنم و به جبهه که خود را متعلق به آن جا می دانستم برگردم.

دیگر دلم طاقت نیاورد و با گرفتن کارت اعزام از پادگان تبریز، در بیست و چهارم بهمن سال ۱۳۶۲ به جبهه جنوب اعزام شدم.

این اولین بار بود که در این منطقه حضور می یافتم. دوبار قبلی در منطقه جنگی غرب، حضور داشتم. هرچه اصرار کردم مرا به خط مقدم جبهه در جزیره مجنون منتقل کنند، قبول نکردند.

در گوشه ای نشسته بودم و داشتم با خود فکر می کردم که چرا خدا مرا تا اینجا خوانده ولی نمی خواهد در خط مقدم باشم؟ در افکار خود غرق بودم که یکی از سربازان آمد و خبر مجروح شدن خواهر زاده ام در جبهه را داد از شنیدن خبر ناراحت شدم و عرق سردی پیشانی ام نشست، اشک از چشمانم سرازیر شد. بچه‌ها با دیدن این وضع، دلداری ام دادند و گفتند: زخمش کاری نیست.

در حالی که به شدت ناراحت بودم ناگهان فکری در ذهنم جرقه زد، انگار نفت در چراغم ریخته باشند از چشمانم نور می‌بارید.

دوان دوان خود را به فرمانده رساندم و با التماس خواستم جای خواهرزاده‌ام را در گروهان اعزامی گردان حضرت قاسم (ع) به خط مقدم بگیرم. فرمانده قبول نمی‌کرد و می‌گفت: اول برو خواهر زاده ات را ببین، بعد بیا به خط مقدم. باید از این فرصت استفاده می‌کردم. شاید اگر این فرصت را از دست می دادم دیگر توفیق این حضور برایم فراهم نمی‌شد. شروع کردم به خواهش و تمنا. بعد از اصرار فراوان قبول کرد. از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم.