در شرایطی که کشورمان با پدیده نوظهور ویروس کرونا دسته و پنجه نرم می‌کرد، انسان‌هایی بودند که شب و روز نداشتند و مجاهدانه در پشت خط مقدم با تهیه لوزام ضروری بهداشتی و درمانی در خدمت مردم بودند.

كم‌كم بغض گلويم را مي‌فشارد! ... برادر... اخوي... حاجي... داداش... برخيز و دستم را بگير. نگاهم كن. رفيقت چه سخت نشسته. كجا بودم؟ كجا هستم؟ مي‌داني برادر، احساس مي‌كنم خيلي وقت است مي‌شناسمت اما زمانه مرا از تو دور كرده است. مي‌دانم تو خوب مرا مي‌شناسي، امّا من... .

*فصلنامه خط هشت امیدوار است با انعکاس چنین سرگذشت‌هایی که بر اساس گفته‌های خانواده و توسط نویسنده نگاشته شده است، بتواند در روشنگری موضوع کمک نماید.

خيلي‌ها احساس مي‌كنند جاي تو در پشت جبهه‌هاست و در زمان جنگ فقط پيراهن، شلوار، شالگردن، كلاه و... بافته‌اي! يا اين‌كه پرستاري كرده‌اي،... امّا خيل آنان‌كه به خوبي مي‌دانند اسلحه بر دست گرفته و حتي تن به تن جنگيده‌اي، خيلي خيلي بيشتر است!!

داشتیم در منطقه سومار پیش می‌رفتیم که به رودخانه‌ای رسیدیم. مختار با گفتن «بیایید غسل شهادت بدیم» وارد آب شد و غسل داد و یک روز بعد از عاشورای حسینی به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

توپ و نارنجک می‌بارید. مردها و زن‌ها هر چیزی که داشتند دست گرفتند و نفر به نفر جلوی سربازان دشمن سینه سپر کردند. آدم‌های ایل یکی یکی مثل برگ خزان به خاک و خون کشیده می‌شدند.

بعد از هشت سال دفاع مقدس این ظرفیت ارزشمند موسیقی و نغمه‌های حماسی و انقلابی نادیده گرفته شد و با وجود آغاز شکل نوینی از تقابل با دشمنان در قالب جنگ نرم در حوزه موسیقی شاهد کم‌کاری و گاها انحراف بودیم.

در نمای پایانی تصویری از سربازی را می‌بینیم که پشت به تصویر پیش می‌روند.

قهرمانان نمایشنامه‌های دفاع مقدس، مردم معمولی هستند، مردمی که با زندگی خود به ارزش‌های خود وفادار ماندند.