شعر/ جنگ وقتی که آمد

شعری از حدیثه اسمعیلی/ ۱۷ ساله/ مرکز یک اردبیل

چراغ شهرمان روشن بود

بچه‌ها غرق قهقهه

مادران در ضیافت لطافت

آسمان، آبی

و زمین هموار

کوچه‌ها زنده

بام‌ها بیدار

پرنده در تکاپوی پرواز

خانه‌ها در آغوش یکدیگر

نخل‌ها پر سایه

و سیب های یاقوتی در حوض حیاط پدربزرگ

جنگ آمد، نحس آمد، طلسم آمد

نخل‌ها، اولین سربازان وطن

به خاک افتادند

شهر خفته در تاریکی

گلوله‌ها چه دردناک آن روی سکه را رو می‌کنند

جنگ وقتی که رفت

کوچه‌ها به نام خاطره‌ها شد