تا انتقام خون شهیدان را نگیرم از پا نخواهم نشست

شهید علی سقایی، بیستم تیر ۱۳۴۲ در شهرستان اردبیل دیده به جهان گشود. پدرش بهلول، پاسدار بود و مادرش اشرف نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نهم آذر ۱۳۶۰ در بستان و در عملیات طریق‌القدس، بر اثر اصابت ترکش به شکم و گردن شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای علی آباد زادگاهش قرار دارد. برادرش برات نیز به شهادت رسیده است.

بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
(همه از سوى خدائیم و بازگشت همه به سوى اوست).
چون که وصیت نامه یک وظیفه شرعى هر مسلمان است که من نیز عازم شهادت هستم از خداوند درازى طول عمر امام و پیروزى اسلام را مى طلبم و این وصیت نامه را مى نویسم.
ما خواهیم مرد چرا مرگ انتخابى و بالاترینش نباشد چرا با افتخارترینش نباشد. خداپسندترینش نباشد؟
آنهایى که از جهاد فرار مى کنند و در مبارزه با منافقین و یا جنگ شرکت نمى کنند اینها خواهند مرد اما مرگ روسیاه و خجل در پیشگاه خدا.
در آخرت از آنها خواهند پرسید که چرا امام را یارى نکردید با اینکه ادعاى اسلامیت را مى نمودید؟ چرا یارى نکردید شرعا اسلام ما را به جهاد دعوت مى کند و از اینکه من توفیق شرکت در این جهاد را پیدا کردم احساس آرامش و سعادت مى کنم. افتخار والاتر از اینکه در چنین موقعیت و تحت رهبرى چنین امامى به جهاد با کفار مشغول مى باشم و یقین دارم با خدا معامله خوبى نموده ام چرا که خط انبیا بهترین خط است که من برگزیده ام و امیدوارم معامله را خدا قبول کند یعنى سعادت شهادت را به من عنایت فرماید. اما قبل از شهادت آرزو دارم در زیارت کربلا شرکت کنم و همچنین به اهتزاز در آمدن پرچم لا اله الا الله را در تمام کشور مسلمین بخصوص در کشور عراق مشاهده کنم و نماز جماعت را در بیت المقدس به امامت امام خمینى به پا دارم. صد آمین یا رب العالمین.
اما پدر و مادر عزیزم که حقوق زیادى به گردن این ناچیز دارند که هرگز نتوانستم آنطور که هست رفتار کنم. در هر حال کمال شرمسارى دل به اغماض و طلب آمرزش آنان و عفو کرده ام. متاسفانه نتوانستم در زندگى خود قدمى در جهت جلب رضاى خاطر شما برداریم و لکن خداى بزرگوار عنایت فرمود و به شرف شهادت نایل شدم. شما را مخصوصا مادرم را به صبر و تحمل توصیه مى کنم. امید آن که بشارت هاى کلام الله شامل حالتان شود.
محل دفن، پهلوى جعفر خراسانى دفن فرمایید در اردبیل.
تا انتقام خون شهیدان را نگیرم از پا نخواهم نشست.
على سقایى- ۱۳۶۰/۷/۲۷